این اجرا به پشتوانهی بیش از دو دهه تحصیل و تدریس مجدانهی ردیف میرزاحسینقلی و بر پایهی تأملات بسیار عمیق بر روایت و اجرای استاد علی اکبر شهنازی سامان یافته و تا سرحد امکان وفادار به شیوهی اجرا، حالات و تزئینات اعمال شده توسط ایشان است.
نخستین نیتِ انتشارِ این مجموعه، تولید محتوای آموزشی بسیار دقیق و مستند از ردیف میرزاحسینقلی با توجه به نیازهای زمانه است. با وجود اینکه اجرای استاد شهنازی دارای سطح بسیار بالایی از عیار هنری و اثرگذاری عاطفی است؛ اما از آنجایی که اثربخشی هر فرآیند آموزشی، وابستگی تام به میزان جاری بودنِ موضوعِ موردِ تدریس در وجود مدرس دارد، به منظور بالا بردن کیفیت تدریسِ این ردیف، تهیهی اجرایی که تمام تمرکز و عاطفه و توان فنیام معطوف به اجرا و به معنای حقیقی برآمده از ژرفای وجودم باشد را بر خود ضروری میدانستم.
نیتِ دوم در بازنوازی این ردیف، نمایش
مرتبهای از مراتبِ ((نَقل)) است. پیش از این مراتب نقل را در دو اثر ((درویشانه)) و ((فروتنانه)) تشریح و اجرا نمودهام. در این اجرا نیز با تمام توان کوشیدهام در حد بضاعت نَقلی نعل به نعل از یکی از
پیچیدهترین و اصیلترین شیوههای تار نوازی ارائه نموده، تا ضمن تصریح بر اهمیت بسیار زیاد و جایگاه ممتاز محتوای موسیقایی این ردیف، بر ارجمندی شیوهی استاد شهنازی نیز تأکید و بخش مهمی از راه و رسمِ تحصیلِ فنونِ نوازندگی تار را بازنمایی کنم.
از آنجایی که بر آن بودهام تا در حد توان، اجرایی هنری و نه صرفاً درسی از متن این ردیف در معرض شنود مخاطبان قرار گیرد؛ در پی تأمینِ غنای عاطفی، پویایی و سرزندگی اثر، اجرای گوشههای هر دستگاه، بدون انقطاع و به شکل پیوسته ضبط شده تا اتصالِ معنای موسیقایی و روابط احساسی و عاطفی گوشهها برقرار شود.
اما هر آن چه در سطور قبل طرح شد، به ثمر نمیرسید مگر به یمن بیش از چهار دهه حضور موثر و مشفقانهی استاد داریوش پیرنیاکان در عرصهی آموزش موسیقی دستگاهی ایران. اگر ایشان با اعتقادی راسخ و با انضباط و تعهد، در تدریس این ردیف پایمردی نمیکردند قطعاً امروز ردیف میرزاحسینقلی، این گنج بیبدیل موسیقی دستگاهی ایران را بسیار کمتر میشناختیم. تن و روانشان سلامت و سایهشان مستدام باد.