در ایـن آلبـوم؛ گفتگویـی بیـن دو سـاز، از دو نسـل متفـاوت را شـاهد هسـتیم، قطعـات از نغمه هایـی انتخـاب شـده اند اجراهـای
کـه نسـخه بـا کلامشـان، شـهرتی دسـت کـم بیـش از پنجـاه سـال را دارنـد. اجراهـای حاضـر ، کپـی برابـر اصـل
قدیمـی نیسـتند؛ امـا در آنهـا دخـل و تصـرف هـم بـه آن انـدازه نشـده کـه شـنونده نتوانـد آنهـا را بشناسـد. اجراهـا براسـاس
حافظــه و قریحــه و مهارتهــای نوازندگــی هســتند نــه بر اســاس نت نویســی و تمرین هــای مــداوم و اجــرای مــو بــه مــوی
صداهـای نوشـته شـده. میتـوان در مقـام تشـبیه گفـت کـه ویولـن ماننـد خواننـده و پیانـو ماننـد ارکسـتر همـراه ، نقـش
ایفــا کرده انــد. قطعــات؛ بیشــتر بــا فواصــل کُرُن و ســری و بــا کــوک کامــاً ایرانــی هســتند در حالــی کــه پیانیســت، جــز
فواصـل تامپـره را ننواختـه و مهـارت او در انتخـاب فواصـل پشـتیبانی کننـده خـط «آوازی» کـه ویولونیسـت اجـرا میکنـد،
باعـث شـده کـه شـنونده نیمـه حرفـهای نتوانـد بـه راحتـی تشـخیص دهـد کـه پیانـو ، دارای کـوک «ربـع پـرده ای» نیسـت.
جدیـت و شـیوه سراسـر منضبـط پیانیسـت؛ بـا شـوریدگی و لطافـت شـیوه سراسـر آزاد ویولونیسـت، در بسـتری از همدلـی
و توافـق، بـه هـم پیوسـته و فضایـی دور از مـلال و یکنواختـی را بـرای شـنونده بـه ارمغـان آورده اسـت. ثمـره ایـن همنـوازی؛
بسترســازی بــرای فراهــم آمــدن «لــذت شنود موسیقی»اســت ایــن موضــوع مهــم سالهاســت کــه کمکــم از یــاد رفتــه و بــه
سـادگی از کنـار آن گذشـتهاند، لذتـی کـه حاصـل ترکیـب خاطـره؛ تعلـق خاطـر، اعتقـاد و اسـتعداد اسـت.